มาตรการทั้งหมดนี้ทำหน้าที่หนุนและเสริมความแข็งแกร่งให้กับเศรษฐกิจไทยในสถานการณ์ที่คล้ายกับวิกฤตเศรษฐกิจเอเชียเมื่อปี พ.ศ. 2540 ต่อมาพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตรได้ทรงนำหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้เพื่อส่งเสริมแนวทางการพัฒนาที่สมดุลมากขึ้น โดยคำนึงถึง ทั้งการเติบโตทางเศรษฐกิจและสภาพแวดล้อมในท้องถิ่นโดยยึดหลักความสมเหตุสมผลและความพอประมาณ ในทศวรรษหน้า เศรษฐกิจของประเทศไทยคาดว่าจะเติบโตต่อไปในอัตราที่มั่นคง โดย GDP รวมเพิ่มขึ้นจาก 500 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2565 เป็น 860 พันล้านดอลลาร์สหรัฐในปี 2575 แรงผลักดันสำคัญจะส่งผลต่อการใช้จ่ายการบริโภคภาคเอกชนที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว โดยได้รับแรงหนุนจากรายได้ครัวเรือนในเมืองที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว เป้าหมายระยะยาวที่ Srettha อ้างถึง ได้แก่ การส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ การสนับสนุนธุรกิจสตาร์ทอัพ การลงทุนเพิ่มเติมในโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่ง การปรับปรุงการผลิตทางการเกษตร เพิ่มขีดความสามารถให้กับรัฐบาลท้องถิ่น และเพิ่มการเข้าถึงกรรมสิทธิ์ที่ดิน ภาคการท่องเที่ยวระหว่างประเทศจะยังคงเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจไทย โดยได้แรงหนุนจากจำนวนนักท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในตลาดเกิดใหม่ในเอเชียที่มีประชากรหนาแน่น โดยเฉพาะจีนแผ่นดินใหญ่ อินเดีย และอินโดนีเซีย เนื่องจากคาดว่าจะมีสภาวะปกติมากขึ้นสำหรับการท่องเที่ยวระหว่างประเทศในปี 2566 สิ่งนี้น่าจะช่วยกระตุ้นเศรษฐกิจได้อย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากความสำคัญของการไหลเข้าของการท่องเที่ยวจากประเทศจีนแผ่นดินใหญ่ก่อนเกิดโรคระบาด การเปิดพรมแดนระหว่างประเทศของจีนแผ่นดินใหญ่อีกครั้งจะเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อการฟื้นตัวของตลาดการท่องเที่ยวของไทยต่อไป 2538 ร้อยละ 28 ของประชากรจัดอยู่ในกลุ่มต่ำกว่าเส้นความยากจน เทียบกับเพียงร้อยละ 7 ในภาคกลางของประเทศไทย ในปี พ.ศ.…
Continue Reading....